Gülten Akın’a
Evin hiçbir yerinde evi bulamazken içeride kendimi buldum.
Kimsesi olmayan konuşkanlığımı
Annelerin özenle soğutulmuş kışlarını
Nur topu gibi yarası üst komşunun
En çok sil baştan devlet yasalarını
Taşınırken kötü çekilmiş bir fotoğrafta kendimi buldum.
Kalbim tekini kaybetmiş yeryüzü.
Ancak güzel bir yalnızlık ikna edebilir
İnsanın suya dalışını.
Nar diye bir şarkıya başlıyorum
Herkes ortasında bir yerin
Atlarla taylar anlaşamıyor mesela
Reçine kabuğuyla birlikte aşağı atlıyor
İçinden orman geçen cümle
Başka biri gibi davranıyor.
Herkes çocukluğundan asılmış rüzgâr birbirine.
Nereye gideceğini bilmeyenler katlanır gibi
Bazı seslerin tekrarı yok
Beni buraya buraların yetimi diye bırakmışlar.
Kalkıp bir kırk çıkarıyorum
İçime içime susuyorum.
CİN AYŞE 16, ÇOCUK(LUK)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder