Bu ona işaret.
Bu her şeye işaret.
Öyle değerli.
Avlak bekçisinin çocuklarından daha kötüyüm
tozun ve ekmeğin peşinden koşan.
Ben burada geze geze parfümümle.
Halınıza uzanmama izin verin,
hasırdan döşemenize-ne varsa oraya
çünkü içimdeki çocuk ölüyor, ölüyor.
Yenecek bir hayvan sürüsü olduğumundan değil.
Bir çeşit sokak olduğumundan da değil.
Ama elleriniz beni mimar bulduğundan.
Bir sürahi süt! Yıllar önce sizindi
kemiklerimin vadisinde yaşarken ben,
kemiklerim bataklıkta dilsizdi. Küçük oyuncaklar.
Bir ksilofon belki kılıfı
uzanıyor acemice üzerinde.
Belki sonra daha gerçek bir şeye dönüştü.
Sonradandı film yıldızlarıyla boy ölçüşmem.
Yeterli gelmedim. Omuzlarımın arasında
olan şeyle. Ama hiçbir zaman yeterli değil.
Elbette vardı çayır,
ama hiçbir genç adam söylemiyordu gerçeği.
Gerçeği söyleyecek söz yoktu.
Adamlardan habersiz kız kardeşlerimin yanına uzandım
ve küllerimden kalkıp ağladım
cinselliğim donakalacak! diye
Şimdi annenim, kızınım,
yani senin yeni şeyinim—bir salyangoz, bir yuva.
Senin parmaklarının olduğu yerde canlanırım.
İpek giyerim –çıplaklığımı örtmek için-
çünkü ipek üzerine düşünmenizi isterim.
Ama giysilerden hoşlanmam. Öylesine katılar ki.
Bana bir şey söyleyin beni izleyeceğinize
işte burada göz, burada mücevher,
işte meme ucunun duyduğu heyecan burada.
Dengesizim- ama karda delirmiyorum ben.
Genç kızların yaptığı gibi deliriyorum,
bir sunu karşısında, bir sunu...
Paranın yandığı gibi yanarak.
Çeviren: Anita Sezgener
cin ayşe 15'ten..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder