Bir damar çatlaması gözümden
Muazzam telaşla dokunmuşum ağaca
Benim olduğum bir ev yok
Birkaç ev var başka dünyada
Kestikçe etlerimi kokum yayılıyor ağaçta
Yazık ki insan duymuyor kokuyu utanıyorum kendimle
Atlıkarıncalara gidiyorum
İkna adında bir duygu benimle birlikte biniyor
Uzun uzun uğruyoruz sebebe
Dünya güya mağdur
Ben bütün dünyayı sırtlanmış
Zamanı durduruyorum bir yerde
Bulunduğum hiçbir yer
Hep mi en yakınlarından üzgün fotoğraf kalır
Kuyu diye anlatmak isterken yakınıma
Parmağım şişmeye başlıyor yanlışlık burada
Kuyu diye biri yok
Sürekli kendime geliyorum
Bir şarkının adını sorarken dökülüyorum
Kim bilebilir masada açılmak isteyen biri var
Yutkunduğum şey
Şişliğim inmesin diye seviyorum parmağımı
Bahçeye çıkıyoruz parmaklarım onun ellerinde
Bu çağı kapatıp sesimizi toparlıyoruz
Çabuk geçecek bir kez daha gece
En güzel yerimde evsizliğimde ev yapıyorum
Konuşmamı ne zaman yapacağım
Bilmiyorum
Cin Ayşe 17, yerleşmek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder