Doğduğu yerde büyüyüp
Doğduğu yerde ölen herkes gibi
Uyanacağım bir gün
Bir eşyayı bir yerden alıp başka bir yere koymanın
Boşluklar oldurmadığı bir odada doğrulup yatağımdan
Kendime açılır gibi açacağım pencereyi
Ve ağzıma ılık ılık dolarken süt
Annemin bakışlarını telaşla aradığım o sabahtan yükselen
karşı tepelere
Çocuk gözlerimden geçmiş herkesle
gözgöze gelir gibi
Selam duracağım
Ve çoktan vazgeçmiş olacağım
Gezegenler arasında uçuşan o zerrenin hayaliyle
uykuya dalmaktan
Kucağımın hipotenüsünde bekleyen o çatının
uzanınca üzerime örtünen ılık bir gök olduğu masalını da
Unutmuş olacağım
Doğduğu yerde büyüyüp doğduğu yerde ölen herkes gibi
Uyanacağım bir gün
“Bu gök benim göğüm değil”
diyerek içinden geçtiğim bir akşamın
Tozunu savuracağım avuç avuç
Uykusundan sıçrayarak uyanmış bir bebeğin göğsüne
Örtünmüş bir el gibi kubbelenen
O karşı tepelere
Cin Ayşe 17, yerleşme dosyası, bahar 2022
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder