29 Eylül 2024

AHSEN KÜÇÜKİKİZ. I

 

AHSEN KÜÇÜKİKİZ

I

 

nesneler gıdıklamaya kaşınmaya başlıyor

masanın üzerindeki bardağın kaşıntısını dizimin arkasında hissediyorum 

bardağı altından dikdörtgen bir masa yükseltiyor 

masanın köşesi ile kaşıyorum dizimi 

bardak oda masa 

üst üste olan her şey teğette bir nevi 

üst üste binmiyor ezmiyor kendisini bir diğerine bıraktığında 

düşmekten kurtarıyor biri diğerini

tutmak ve bırakmak 

20'li yaşlarım bunlarla geçiyor 

dağlar ovalar uçurumlar 

ayağımın altında dünya uzanıyor 

bir nefeste şişirip kapatıyor ağzını 

şişirilmiş bir balonda tek başımayım 

o altımda değil ben üstündeyim ve aşağıda bir şey bizi tutuyor 

çekiyor 

yuttukları var 

henüz yutulmadık ama aşağıda bir şey

 

onu sevmeli miydim? 

zamanla oldu çünkü espasta güç var 

bizi çeken kuvvet 

biz birbirimizi itip çekerken hepimizi çeken ana güç 

yürümeye devam ediyorum 

 

saat 11 yönünde kökleri topraktan öyle bir çıkıyormuş ki meğer 

bakmamışım görmemişim 

sanki dünyanın çekirdeğinden bir şeyin doğum anında dışarı taşışı 

ya da kökleriyle yarılmış yeşillenmiş patatesler 

dünyanın her katında katına attığı ilk tohum 

taşınırken yeni evine soktuğun ilk eşya 

hiçbir şeyi kontrol etmek zorunda kalmıyorum böylece 

her şey kendiliğinden duruyormuş taklidi yapmakta 

gökdelenler ve parklar ve arabalar ve yayalar ve su birikintileri 

hepsi ayakta duruyormuş gibi kalkmış rafa uzanmakta gibi eğilmiş 

hepsinin ulaşmak istediği tek bir bardak 

susadıklarından 

su birikintilerinin de su istiyor oluşu şiiri oldukça iyi açıklıyor

 

hepimiz su istiyorduk 

herkes ve her şey su istiyor ve suyumuz az 

hayır herkese yetecek kadar suyumuz var hepimize 

fark edeceğimiz şey şu olabilir arkadaşlar 

belki de en çok suyun suya ihtiyacı vardır 

ben hep bunu düşünüyorum


CİN AYŞE 22, GÜZ sayısı, KAYGI dosyası

(şiirin düzeltilmiş halidir)