MONİCA PAPİ
Hacmi Olmayan Oda
Hacmi olmayan odaya yürüdüm.
Hacimsizliğe doğru büyüdü içeriler
Bitişiğindeki oda büyüdü
ve beni büyütürlerken
oluyordu bunlar.
Odalarca oldu ve diğer şeylerin tümü de
olmuştu o yıllarda.
Alışkanlık kazansam şefkat sınırından çıkıyordum.
Gelip çarpıyor, çıkanlardan burnumu düşünüyor
Ağlaya ağlaya çıkarılıyordum
hacimsizlikten
Böyle sürerse,
Sevilemeyiz
Bunu çok fena anlıyordum
Sevmeyi öğretilmişlere
Hayat, kabında genişliyor
Gittim,
hacmi olmayan suyu çektim kabından.
Hacmi olmayan keyfe yürüdüm.
Uçamayan kuş cinsi, yastıkları siyahla havalandırıyordu
Bir bıçaksızlıkta kesilen ipince kanda
tüy yürüdü
Kesilmiyorum sebeplerimle ikiye ayrıldığımda ben,
tam ortadan
hacimsiz taraçada boynu kıvrıldı, kümessizliğinden gelerek
ortadaki büyük leğene doğru
aktığı kanda nefes verenler
Hacimsiz bahçeye yol yüründü.
Tüm meyveler toprakta ikiye bölündü.
İmreniyorsunuz birbirinizi öldürür gibi olurken
ben de size imreniyor gibi olacakken tam
kıpırdayan milyonlarca karıncayla
Kendime geliyorum.
Başlar omuzlara terk edildi, diyafram içe çekildi.
Seviye sabit: Saçlar, ağustos, köprü rüzgârlandı
Kafalar hep alnın üstüne çekildi.
Tam yolu bitirmek üzereydim
Yol bitti.
Cin Ayşe 16, ÇOCUK(LUK)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder